سینمانگار: فرهاد ریاضی: توكلي كه پيش از اين فيلم، تنها «پا برهنه در بهشت» (1385) را در كارنامه ي فيلمسازي خود مي ديد، مشغول مطالعه بر روي زندگي سهروردي، فيلسوف بزرگ ايراني جهت ساختي بر مبناي داستان زندگي او بود كه به دليل فراهم نشدن مقدمات ساخت آن، در تير ماه 88 و بر اساس فيلمنامه اي از خودش، و تهيه كنندگي مشترك جواد نوروز بيگي و مركز گسترش سينماي مستند و تجربي، «پرسه در مه» را با نقش آفريني شهاب حسيني و ليلا حاتمي در نقش هاي اصلي و مسعود رايگان و احمد ساعتچيان در نقش هاي مكمل جلوي دوربين حميد رضا خضوعي ابيانه برد.

توكلي كه در «پا برهنه در بهشت»، داستان خود را با شيوه ي روايت سيال ذهن و ملهم از ادبيات داستاني مدرن جهان به نگارش در آورده بود، در «پرسه در مه» هم اين شيوه ي كمتر تجربه شده را در سينماي ما، اين بار با بياني غير خطي و بهم زدن سير عادي روايت را تجربه كرد.

فيلم داستان زندگي امين (با بازي خيره كننده ي شهاب حسيني)، موسيقي دان جواني است كه به هنگام خلق اثري با بحراني روبرو مي شود. بحران خلاقيت و انسداد قوه ي خلاقيت. بحراني كه نه تنها زندگي هنري او، كه زندگي شخصي او با همسرش رويا (با بازي مثل هميشه عالي ليلا حاتمي) را نيز دچار چالشي عميق مي كند. داستان با تصويري از امين بر روي تخت بيمارستان آغاز مي شود و ما ادامه ي داستان زندگي او را از زبان خودش و به شيوه ي سيال ذهن مي شنويم. توكلي به درستي و زيبايي، اين آشفتگي ذهني امين در زندگي را در نوع روايت نيز به كار مي بندد.
استاد هوشنگ گلمكاني، روزگاري در ماهنامه ي فيلم نوشته اي مهم را با عنوان "فرم همان محتواست" به رشته ي تحرير در آوردند. موضوعي مهم كه خالق «پرسه در مه»، به درستي با توجه به نوع  داستان و انتخاب شيوه ي روايت، بر آن صحه مي گذارد. توكلي با تجربه گرايي هاي خود در «پا برهنه در بهشت»، «پرسه در مه» و پس از آن فيلم آخر خود، «اينجا بدون من»(1389)، كم كم خبر از ظهور فيلمسازي نوگرا و جسور را در سينماي ايران به همه ي دوست داران اين سينما داد. در كنار ارزش هاي فراوان فيلم در روايت، اجرا، بازي ها و فيلمبرداري، موسيقي اين فيلم نيز از برترين هاي عرصه ي خود در دهه ي هشتاد سينماي ايران به شمار مي رود. حامد ثابت، آهنگساز جوان اين فيلم كه متولد 1359 مي باشد در اولين تجربه ي آهنگسازي خود در فيلم بلند، تجربه ي كم نظيري را در موسيقي كلاسيك همراه با رگه هاي عاطفي و احساسي را به سينماي ايران هديه كرده است. تم اصلي موسيقي فيلم با پيانو، بارها و بارها در فيلم و در لحظات مختلف در كنار زيبايي هاي بصري، لحظات كم نظيري را خلق كرده است.

«پرسه در مه»، در چهاردمين جشن خانه ي سنما در شهريور 89، تنديس بهترين بازيگر نقش اول مرد و در چهارمين جشن منتقدان سينماي ايران، تنديس بهترين بازيگر نقش اول مرد، بهترين موسيقي متن، بهترين فيلمنامه، بهترين استفاده از فناوري خلاقانه و ديپلم افتخار بهترين فيلم را به خود اختصاص داد. اگر از به دنبال تجربه هاي جديد در سينماي ايران هستيد، «پرسه در مه» را از دست ندهيد...